தமிழும் ஜப்பானிய மொழியும் – சில ஒற்றுமைகள்
-- முனைவர் இராஜேஸ்வரி செல்லையா
[தமிழுக்கும் ஜப்பானுக்கும் ஆன தொடர்புகள் பற்றி முன்பே சுசுமோ ஓனோ, ஆஷர், பட்டிமன்ற பேச்சாளர் தமிழ்ப் பேரறிஞர் சாலமன் பாப்பையா அவர்களின் மகள் பாலம்மா ஆகியோர் கட்டுரைகளும் நூல்களும் எழுதி வெளியிட்டுள்ளனர். அந்நூல்கள், கட்டுரைகள் அனைத்தையும் வாசிக்கும் வாய்ப்பு கிடைக்கவில்லை என்றாலும் சிலவற்றை வாசித்திருக்கிறேன். ஜப்பான் மொழியை ரோமா ஜி எனப்படும் ரோமன் எழுத்துக்கள் மூலமாகப் படித்த காரணத்தாலும் தமிழ் வழியே ஜப்பான் மொழியைப் படிப்பது எளிது என்பதை உணர்ந்து அதற்காக ஒரு நூலை உருவாக்கியதாலும் இரு மொழிகளுக்கும் இடையிலான மொழி மற்றும் பண்பாடு தொடர்பான ஒற்றுமைகளை உணர்ந்திருந்ததால் அவை இந்நூலாக உருவெடுத்துள்ளன.]
பௌத்தமும் தமிழும்
தமிழ் ஜப்பான் மொழிகளுக்கு இடையிலான ஒற்றுமைகளுக்கு மூல காரணம் புத்த மதம். இங்கிருந்து இம்மதம் ஜப்பானுக்குப் பயணித்த போது துறவிகள் தமிழையும் எடுத்துச் சென்றனர். இங்கு இந்து மத சுலோகங்கள் சமஸ்கிருத மொழியில் இருப்பது போலவே அங்கு தமிழ் ஆன்மீக மொழி ஆயிற்று என்பதைக் காஞ்சி என்ற சொல்லே உணர்த்துகிறது. அங்கு போனதும் அங்கிருந்த ஜப்பானிய மொழியைச் செப்பனிடப் புத்த துறவிகளுக்குத் தமிழ் உதவியது.
ஜப்பான் மொழிக்கும் தமிழ் மொழிக்கும் கட்டமைப்பில் அதிக அளவில் ஒற்றுமைகள் இருப்பதைக் காணலாம். காஞ்சிபுரத்திலிருந்து பௌத்த மதத்தைப் பரப்புவதற்காக ஜப்பான் மற்றும் சீனாவுக்குச் சென்ற பௌத்தத் துறவிகள் மொழியையும் சேர்த்தே எடுத்துச் சென்றனர். தமிழ் மொழியில் இருக்கும் மொழி கட்டமைப்பை அங்கே இருந்த மொழிகளில் சேர்த்துப் புதிய கட்டமைப்பை உருவாக்கினர்.
காஞ்சி
ஜப்பானில் பெயர்ச்சொல் மற்றும் வினைச்சொற்களைக் குறிக்க பயன்படுத்தும் பல எழுத்துக்கள் சீன எழுத்துக்கள் ஆகும். அந்த சீன எழுத்துக்களை ஜப்பானியர் காஞ்சி என்ற பெயரால் அழைக்கின்றனர். காஞ்சி என்பது நிலையாமைத் தத்துவத்தை உணர்த்துவதாகச் சங்க இலக்கியத்தில் புறத்திணையில் ஏழு திணைகளில் ஒன்றாக இடம் பெற்றிருந்தாலும் பௌத்தர்கள் இப்பெயரில்தான் தங்களின் நிலையாமைத் தத்துவத்தைப் பரப்பினர். தமிழகத்தில் பௌத்தர்களின் இருப்பிடமாக இருந்த ஊர் காஞ்சிபுரம். அவர்கள் வணங்கிய தாரா தேவியை [காமாட்சியைப்] பின்னர் சைவ சமயம் தன்னகப்படுத்திக் கொண்டது.
ஜப்பான் மொழியின் வரி வடிவம்
ஜப்பான் மொழியில் மூன்று வகையான எழுத்து வகைகள் பின்பற்றப்படுகின்றன. பெயர்ச்சொல் வினைச்சொல் ஆகியவற்றை எழுத உதவும் சீன எழுத்துக்கள் காஞ்சி எனப் பெயர் பெறும். இடைச்சொற்கள் ஜப்பானிய ஒலிப்பு முறையுடன் ஹிரா கானா [hira gana] என்ற வரி வடிவிலும் இவை இரண்டும் அல்லாத பிறமொழியைச்சொற்களைக் கத்தா கானா [katha gana] என்ற வரி வடிவிலும் எழுதப்படும்.
தமிழில் இலக்கணக்காரர்கள் பிற மொழிச் சொற்களைத் தமிழ் மரபுக்கேற்ப ஒலிப்பு முறைக்கேற்ப மாற்றுவதைத் தற்சமம், தற்பவம் என்பர். நம்மிடம் மூன்று வரி வடிவங்கள் இல்லாவிட்டாலும் இச் சிந்தனை இங்கிருந்து ஜப்பானுக்குப் போயிருக்க வாய்ப்புண்டு. ஷர்ட் [shirt] எனப்படும் ஆங்கிலச் சொல்லை ஜப்பானிய மொழியில் ஷாத்சு [shatsu] என்று தம்முடைய ஒலிப்புக்கு ஏற்ற வகையில் மாற்றி அமைத்தனர். ரத்னம் என்பதைத் தமிழில் ரத்தினம் என்றாவது போல ஜப்பான் மொழியில் பிறமொழிச் சொற்கள் ஜப்பான் மொழியின் ஒலிப்புக்கு ஏற்ப மாற்றப்பட்டன. ஜப்பான் மொழியில் ‘ட’ என்ற ஒலி இல்லாததால் கம்ப்யூட்டர் என்பது ‘கம்ப்யுத்தோ’ எனப்படுகிறது.
உயிரொலிகள் ஜப்பானிலும் ஐந்து மட்டுமே. தமிழில் க,ச,த,ப ஆகிய நான்கு ஒலிகளுக்கும் மாற்று ஒலிகள் உண்டு. இதனை மொழியியலாளர் allo phones என்பர். அதாவது k > g, h, kk, எனப் பல வகையாக ஒலிக்கப்பெறும். க என எழுதப்படும் வரிவடிவத்திற்குப் பக்கம் [pakkam], பகல் [pahal], பங்கம் [pangam] என kka , ha, ga என்று மாற்று ஒலி வடிவங்கள் பேச்சு வழக்கில் உள்ளன. இவற்றை எழுத்தில் நம்மால் வேறுபடுத்திக் காட்ட இயலாது. ஆனால் ஜப்பானிய மொழியில் இதற்காக தனித்தனியாக வரி வடிவங்களை அமைத்தனர். மாற்றொலி என்பதற்கு அடையாளமாக இவற்றில் மிகச் சிறிய stroke ஐ பயன்படுத்தி வேறுபாடு காட்டுவர்.
குற்றுகரம்
தமிழில் காணப்படும் குற்றியலுகரம் போல பண்டைய மொழிகள் பலவற்றிலும் உயிரொலிகளின் குறுக்கத்தைக் காணமுடியும் தமிழ் மொழியில் பசு, மாசு போன்ற சொற்களில் வரும் சு ஒலிப்பது போல ‘தெசு’ [இதன் பொருள் ‘இருக்கிறது’] என்ற சொல் ஒலிக்கப்படுகிறது. தெசு என்ற சொல்லில் வரும் ஈற்று உகரம் குற்றுகரமாக ஒலிக்கப்படும். பசு, மாசு போன்ற சொற்களின் ஈற்றுகரம் குற்றியலுகரமாக ஒலிக்கப்படுவது போல ‘தெசு’வும் ஒலிக்கப்படும்.
மெய்மயக்கம்
தமிழில் உள்ள consonant clusters அல்லது மெய்மயக்கம் போல ஒரே மெய்யெழுத்து இரட்டித்து அல்லது மெய்யெழுத்து சேர்ந்து வரும் இயல்பு ஜப்பானிய மொழியிலும் உண்டு. ஜப்பானிய மொழியில் இந்த மெய் மயக்கத்தில் இடம்பெறும் ஒவ்வொரு மெய் எழுத்தையும் ஒரு மாத்திரை அளவுக்கு அழுத்தி ஒலிக்கின்றனர். ஷித்தே மாசு என்றால் தெரியும் என்பது பொருள். இதில் வரும் ‘ஷித்தெ’ என்பது ஒன்று + ஒன்று + ஒன்று என மூன்று மாத்திரை அளவில் ஒலிக்கப் பெறும்.
மூக்கொலிச் சாயல்
தமிழில் சொல்லின் ஈற்றில் இடம்பெறும் னகர, மகர ஒற்றுகள் மூக்கொலி சாயலுடன் முடிவு பெறும். இதனை மொழியியலாளர் nasalization என்று குறிப்பிடுவர். இதற்கென ஒரு எழுத்து உண்டு. இது இறுதியில் வரும்போது முழுதாக ன் என்றோ; ம் என்றோ ஒலிக்கப் பெறாது இரண்டுக்கும் இடையிலான ஒரு ஒலிப்பைப் பெறும். பொதுவாக சொல்லின் இறுதியில் வரும் மெய்யெழுத்துக்கள் மூச்சை அடக்கி நிறுத்துவதால் அத்துடன் ஒரு உயிரொலியைச் சேர்த்து, முழுமையாக மூச்சை நிறுத்தாமல் அரை ஒலியாக மூச்சை விட்டு ஒலிப்பது தமிழிலும் ஜப்பானிலும் பழக்கத்தில் உள்ளது.
இவை அனைத்தும் இரு மொழிகளிலும் ஒலி அமைப்பில் உள்ள ஒரு சில ஒற்றுமைகள் ஆகும்.
ஜப்பானிய மொழியில் தமிழ்ச் சொற்கள்
சுசுமு ஓனோ என்ற ஜப்பானியப் பேரறிஞர் ஜப்பான் மொழியில் சுமார் நான்காயிரம் தமிழ்ச் சொற்கள் இருப்பதாகக் கண்டறிந்துள்ளார். இந்தியாவில் நீதிமன்றம், அரசு நிர்வாகம் போன்ற துறைகளில் உள்ள ஆட்சி மொழிச் சொற்களில் உருது மொழிப் பயன்பாடு [தாக்கல், தரப்பு, மகஜர், ஷரத்து] ஏராளமாக உள்ளது. இதற்குக் காரணம் இந்தியாவை ஆண்ட முகலாய மன்னர்களின் ஆட்சி மொழி உருதுவாக இருந்ததே ஆகும். அதுபோல ஜப்பானில் பௌத்த மதத்தைப் பரப்பச் சென்ற தமிழ் நாட்டைச் சேர்ந்த புத்த துறவிகள் மதத்தைப் பரப்பும் போது அதிகளவில் தமிழ்ச் சொற்களைப் பயன்படுத்தினர்.
கட்டமைப்பு வகையில் ஜப்பான் மொழியும் தமிழ் மொழியைப் போலவே ஒட்டுநிலை மொழியாகக் கட்டமைக்கப்-பட்டுள்ளது. இதனை agglutinative language என்று மொழியியலாளர் குறிப்பிடுவர். தமிழில் பகுதி இடைநிலை, சந்தி, சாரியை, விகுதி, தேற்றேகாரம், வினா, குறிப்பு போன்றவை ஒன்றினோடு ஒன்று சேர்வது போல ஜப்பானிய மொழியிலும் அமைந்துள்ளது.
பெயர்ச்சொல்லும் வேற்றுமை உருபுகளும்
தமிழ்மொழியில் பெயர்ச் சொற்களோடு வேற்றுமை உருபுகளான ஐ, ஆல், கு, உடைய, இல், இல் இருந்து, அது போன்றன தனித்தனியாக வந்து சேரும். அது போலவே ஜப்பான் மொழியிலும் பெயர்ச் சொற்களின் இறுதியில் வேற்றுமை உருபுகள் சேர்க்கப்படும். இவை ஹிரா கானா என்ற வரி வடிவத்தில் எழுதப்படும். தமிழில் முதல் வேற்றுமைக்கு உருபு கிடையாது. ஆனால் ஜப்பான் மொழியில் முதல் வேற்றுமைக்கும் ‘வா’ என்ற உருபு சேர்க்கப்படும்.
எ-டு
வாதாஷி வா ராஜேசுவரி தெசு.
[நான் ராஜேசுவரியாக இருக்கிறேன்]
வேற்றுமை உருபுகள் இணைப்பு
பெயர்ச்சொல்லோடு ஓ என்பது செயப்பாட்டு பொருளிலும் நோ என்பது உடைய என்ற பொருளிலும் னி என்பது இடப் பொருளிலும் மோ என்பது உம் என்னும் எண்ணும்மை பொருளிலும் காரா என்பது இடத்திலிருந்து என்று நீங்கல் பொருளிலும் பயன்படும்.
எ-டு
வாதாஷினோ – என்னுடைய
வாதாஷிமோ - நானும்
நிப்பொன் னி – ஜப்பானில்
ஹோன் ஓ - புத்தகத்தை
வினைச்சொல் உருவாக்கம்
தமிழைப் போலவே ஜப்பானிய மொழியிலும் உயர்திணை, அஃறிணை வேறுபாடுகள் உண்டு. ஆனால் எண், இடம், பால் குறிக்கும் விகுதிகள் [png suffixes - person number gender suffixes] கிடையாது. மலையாள மொழியைப் போல அவன் வரும்; அவள் வரும்; அது வரும்; என்பதாகவே வினைச்சொற்கள் ஜப்பானிய மொழியில் அமைந்துள்ளன.
காயிமாசு – வாங்குகிறேன் வாங்குகிறாய் வாங்குகிறார்,
நோமிமாசு – குடிக்கிறேன், குடிக்கிறாய், குடிக்கிறார்,
ஹனாஷிமாசு – பேசுகிறேன், பேசுகிறாய், பேசுகிறாள்
இயேமாசு - சொல்கிறேன், சொல்கிறாய், சொல்கிறார்
வினாவும் வியப்பும்
தமிழைப் போலவே ஜப்பானிய மொழியில் பின் ஓட்டுக்கள் சேர்ந்து வினாப் பொருளையும் வியப்புணர்வையும் தரும்.
எ-டு
காயிமாசு கா? - வாங்குகிறாயா? வாங்குகிறாரா? வாங்குவோமா?
இயேமாசு கா? - சொல்கிறாரா? சொல்கிறாயா?
தமிருகு ஹனாஷிமாசுகா? - தமிழ் பேசுவீர்களா?
கோஹி ஓ நோமிமாசுகா? - காபியைக் குடிக்கிறாரா?
தெசு என்ற சொல்லுடனே இணையும் போது வியப்புச் சொல்லாக மாறும். நாம் தமிழில் அப்படியா என்று சொல்லி வியப்பது போல தெசுனே என்னும் போது அதே வியப்புணர்வு ஜப்பானிலும் வெளிப்படும்.
மதிப்புச் சொற்கள்
தமிழில் வினைச் சொற்களின் விகுதி ஆளுக்குரிய மதிப்பை உணர்த்திவிடும் ஆனால் ஜப்பானிய மொழியில் அந்த விகுதி இல்லை என்பதால் பெயர்ச் சொல்லோடு சேர்த்து குதாசாயி அல்லது வினைச் சொல்லோடு த்தெ குதாசாயி என்ற சொல்லைச் சொல்லியே ஜப்பானியர் மரியாதையாக ஒரு பொருளைக் கேட்டுப் பெற வேண்டும்.
எ-டு [தெ குதாசாயி]
ஹோண் ஓ குதாசாயி – பேனாவைக் கொடுங்கள்
கிப்பு ஓ குதாசாயி - சீட்டைக் கொடுங்கள்
எ-டு [த் தெ குதாசாயி]
மிசெத்தெ குதாசாயி - பாருங்க [மிசே – பார்]
ஒகு த்தெ குதாசாயி – அனுப்புங்க [ ஓகே – அனுப்பு]
சுவா த்தெ குதாசாயி – உட்காருங்க [சுவாத்தெ –உட்கார்]
எதிர்மறைச் சொல் வடிவம்
தமிழில் எதிர்மறைப் பொருளைக் குறிக்க இல்லை என்பது சேர்க்கப்படும். ஜப்பானிய மொழியில் சென் என்பது சேர்க்கப்படும்.
இமாசு என்றால் இருக்கிறது; இமாசென் என்றால் நிகழ் காலப் பொருண்மையில் இல்லை. இமாசென் தேஷித்தா என்றால் இறந்த காலப் பொருண்மையில் இல்லை. இதுவே தேஷித்தா கா என்றால் இல்லையா என்ற எதிர்மறை இறந்தகாலப் பொருண்மையுடன் வரும்.
எண்ணும்மை
தமிழில் ஒவ்வொரு பெயருடனும் ‘உம்’ எனும் இடைச்சொல் சேர்த்துத்தான் எண்ணும்மை வரும். ஆங்கிலத்தில் பெயர்களை வரிசைப்படுத்தி விட்டு கடைசிப் பெயருடன் and சேர்த்தால் போதும். ஜப்பானிய மொழியில் தமிழைப் போல ஒவ்வொரு பெயருடனும் மோ எனும் இடைச்சொல் சேர்க்க வேண்டும்.
எ-டு
சென்சேய் மோ GAKUSEI மோ கிமாசு – ஆசிரியரும் மாணவரும் வருகின்றனர்.
வாதாஷி மோ gare மோ gakusei தேசு – நானும் அவனும் மாணவர்கள்
உம் எனும் இடைச்சொல்
தமிழில் பயில்வதைப் போல உம் என்னும் இடைச்சொல் ஜப்பானிய மொழியிலும் சுட்டுப் பெயர்களோடு வினா வடிவங்களோடு பெயர்ச்சொற்களோடு எனப் பலவகையிலும் பயின்று வரும்.
எ-டு
நானி மோ அரிமாசென் -- எதுவும் இல்லை.
தாரெ மோ இமாசென் – யாரும் இல்லை.
கியோ மோ கினோ மோ – நேற்றும் இன்றும்.
ஹோண் மோ என்பித்சு மோ குதாசாயி – பேனாவும் பென்சிலும் கொடுங்க.
எண்ணுப்பெயர்கள்
தமிழிலிருந்து ஜப்பானிய மொழிக்கு அளித்த அருங்கொடை எண்ணுப்பெயர்கள் ஆகும். ஒன்று இரண்டு, மூன்று என்பதை இச்சி, நி, சான் எனச் சொல்வர். பத்து ஜூ எனப்படும். அடுத்து பதினொன்று வரும்போது
பதின் ஒன்று - ஜூ இச்சி
பன்னிரெண்டு – ஜூ நி
பதின் முன்று – ஜூ சான்
இருபது - நி ஜூ
இருபத்தியொன்று – நி ஜூ இச்சி
இருபத்தியிரண்டு – நி ஜூ நி
இவ்வாறு எண்ணுப்பெயர்களின் அடுக்கு முறை [arrangement] தமிழைப் போலவே ஜப்பானிய மொழியிலும் அமைக்கப் பட்டுள்ளது.
சுட்டுப்பெயர்களும் வினாப்பெயர்களும்
பழந்தமிழ் இலக்கணத்தில் சுட்டுப் பெயர்களில் அண்மைச்சுட்டு [அ] சேய்மைச்சுட்டு [இ] ஆகியவற்றிற்கு இடையே இடைச்சுட்டு என்ற ஒரு வகையும் காணப்படுகிறது. மலையாளத்திலும் இந்த இடைச்சுட்டான உகரம் பயன்படுகிறது. ஜப்பானிய மொழியிலும் இந்த மூவகைச் சுட்டுகள் உண்டு. இடைச்சுட்டு என்பது கண்ணுக்குத் தெரிந்த தொலைவில் உள்ள ஆனால் கைக்கெட்டாத தொலைவில் உள்ளவற்றைக் குறிக்கிறது. இவற்றைப் போலவே வினாப் பெயர்களும் உண்டு
எ-டு
அனோ – அந்த
கொனோ – இந்த
சோனோ – இடைப்பட்டது
கோனோ – எந்த ?
அனோ எம்பித்சுவா வாதாஷினோ எம்பித்சு தெசு
அந்த பென்சில் என்னுடைய பென்சிலாக இருக்கிறது.
அரே – அது ;
கோரே – இது ;
சோரெ – இடைப்பட்டது
தோரே – எது?
தாரே – யார்?
அசோகோ – அங்கே ;
கோகோ – இங்கே ;
சோகோ– இடைப்பட்டது
தோகோ? – எங்கே ?
கோகொ னி வா தாரே மோ இமாசென்
இங்கே [இந்த இடத்தில்] யாரும் இல்லை.
நிறைவு
தமிழகத்திலிருந்து சென்ற பௌத்தர்கள் தமிழ் மொழியின் அமைப்பில் ஜப்பான் மொழியின் இலக்கணத்தைக் கட்டமைத்தனர். சங்க இலக்கியத்துக்குரிய ஐந்திணை, நிலமும் பொழுதும், கருப்பொருள் பாகுபாடு போன்ற அமைப்புகளும் ஜப்பானின் பழங்கவிதைகளில் காணக் கிடைக்கின்றன. மொழி, இலக்கணம் தவிர்த்து தொழில் அடிப்படையிலான சமூகப் பாகுபாடு, தொழில் வாரியான ஊர்கள் வழிபாடு, பழக்க வழக்கம், நம்பிக்கை போன்ற பல ஒற்றுமைகள் இரு மொழிகளுக்கும், இரு நாடுகளுக்கும் இடையே காணப்படுகின்றன.
நன்றி - நெருஞ்சி இதழ்
No comments:
Post a Comment